ชว่งวันหยุดเทศกาลปีใหม่2550แผนการเดินทางไกลของเราก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ครั้นนี้เราจะมุ่งขึ้นเหนือแต่เป็นจังหวัดทางเหนือด้านฝั่งตะวันออก "น่าน" จังหวัดที่ดูห่างเหินและอยู่ห่างไกลเหลือเกิน ที่ผมเลือกเมืองน่านนั้นมีหลายแหตุผล แต่เหตุผลหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องการหลีกเลี่ยงเหล่งท่องเที่ยวที่คนนิยมมากๆ เช่น เชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอนเป็นต้น เป็นที่รู้กันดีว่าที่เหล่านี้จะมีนักท่องเที่ยวเยอะมากในช่วงวันหยุดเทศกาลสำคัญอย่างนี้ เยอะมากจนเกินความสามารถของแหล่งท่องเที่ยวนั้นจะรองรับได้ อาจจะกลายเป็นความหงุดหงิด,เบื่อหน่ายจนลดทอนความสนุกไปอย่างน่าเสียดาย แต่ด้วยหัวใจที่โหยหา ดอยสูง..สายลมหนาว..สาวสวยๆ....อืมมม... อันหลังนี่มีอยู่หน้ารถแล้ว! จึงต้องค้นหาสถานที่อื่นที่พอจะทดแทนได้ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่มีชื่อเสียงเท่ากันก็ตาม วันหยุดอันแสนมีค่าของเราทุกคนจะได้ไม่หมดไปอย่างศูนย์เปล่า
ภาพที่อยู่ในความทรงจำของผมมานาน คือภาพของทะเลภูเขา และภาพถนนที่ทอดตัวคดเคี้ยวอยู่บนสันเขา เป็นเส้นทางที่คิดเอาไว้ว่าสักวันจะต้องไปให้ถึง แถมในช่วงฤดูหนาวยังมีอากาศหนาวให้สัมผัสได้ไม่แพ้ที่ใดๆ ในเมืองก็มีวัดวาอารามสวยงามมากมาย นั่นแหล่ะล้วนเป็นเหตุผลที่เลือกไปเที่ยวจังหวัดน่าน
มีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้สนุก ก็คือการเตรียมข้อมูล การวางแผนการเดินทาง ที่กิน ที่พัก หาข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆซึ่งล้วนเป็นที่ที่เราไม่เคยไปมาก่อนทั้งสิ้น เกิดจินตนาการณ์ไปก่อนล่วงหน้าแล้วไปลุ้นตอนได้เห็นของจริงว่าเหมือนอย่างที่เราคิดหรือเปล่า เห็นไม๊ว่าชักจะสนุกแล้ว นี่เพียงแค่หาข้อมูลเท่านั้นนะเนี่ย สำหรับคนชอบขับรถอย่างผมก็จะตื่นเต้นกว่าคนอื่น เพราะนี่เป็นเส้นทางใหม่และจะเดินทางกลางคืนเป็นครั้งแรก ไม่ลองดูก็ไม่ไร้ว่าเป็นอย่างไร
ผมใช้รถเก๋งมาสด้า323ซีดานอายุของเค้าแม้จะผ่านมาถึงสิบปีแล้วแต่ก็ยังยังเป้นภาหนะที่ซื่อสัตย์ ไว้ใจได้เป็นอบ่างดีเหมือนอย่างทุกครั้ง ครั้งนี้นอกจากเราสามคน พ่อแม่ลูกแล้ว ก็ยังมีพี่หลวย (พี่สาวของแฟนผม) กับลูกสองคน ลูกชายคนโตชื่อพี่หนึ่ง ลูกสาวคนเล็กชื่อพี่เดียร์ที่อายุมากกว่า น้องฝ้าย ลูกสาวของเราหนึ่งปี ทำให้ทริบนี้น่าจะสนุกแน่นอน แต่ก่อนวันเดินทางหนึ่งสัปห์ดา นุ้ย กับ โจ้ สองสามีภรรยา(ญาติของ ต้อม แฟนผม) มาร่วมเดินทางโดยจะขับรถเก๋ง โตโยต้า แอนติสไปด้วยอีกหนึ่งคัน ผมต้องโทรจองห้องพักเพิ่มอีกหนึ่งห้องทั้งสองคืน,สองที่ ที่ในตัวเมืองหนึ่งคืน ที่อำเภอบัวหนึ่งคืนซึ่งก็ไม่มีปัญหา เพราะตอนนั้นจังหวัดน่านยังไม่ใช่จุดหมายของนักท่องเที่ยวมากนัก แล้วก็ได้อาศัยถ่ายผู้โดยสารโดยให้พี่หนึ่งไปนั่งด้วย รถคันของผมก็เหลือเป็นคู่ คือคู่ของคุณแม่ และคู่ของคุณลูกสาวที่จะเม้าท์กันไปตลอดทางตราบเท่าที่เธอยังตื่นอยู่
ครอบครัวของผมกับครอบครัวพี่หลวยสามคนแม่ลูก(สามีเสียไปแล้ว)สนิทสนมกันมาก พี่หลวยเป็นคนมีอุปนิสัยสนุกสนาน เราได้ไปเที่ยวด้วยกันอย่างนี้บ่อยๆ คุณแม่มีเพื่อนเม้าท์ คุณลูกก็มีเพื่อนเล่น เรื่องค่าใช้จ่ายเราก็ช่วยกันออก คนหนึ่งออกค่าที่พัก อีกคนหนึ่งออกค่าอาหารหรือค่านำมันสลับกันไปไม่ได้ตั้งเป็นกฎแน่นอน และก็ไม่เกี่ยงกันว่าใครจะต้องจ่ายมากกว่าหรือน้อยกว่ากัน มีแต่จะใช้ชั้นเชิงในการแย่งชิงกันจ่าย จนถึงขั้นบางครั้งคุณแม่สองพี่น้องงอนกันไปหลายอึดใจเพราะถูกอีกฝ่ายชิงจ่ายค่าอาหารตัดหน้าไปแบบฉิวเฉียด....
ช่วงเวลาก่อนจะหยุดปีใหม่สี่วัน จะเป็นช่วงที่งานยุ่งมากๆ ไหนจะต้องเคลียร์งาน ไหนจะเตรียมรถ,เตรียมตัวเรื่องเที่ยวอีก(ผมเป็นคนวางแผนการเที่ยวเองทั้งหมด) แต่แม้ว่าจะยุ่งอย่างไร ผมก็ต้องหาเวลาไปซื้อกล้องถ่ายรูป เป็นของ nikon D80 พร้อมเลนส์ชุดคิต 18-135 มาหนึ่งตัว เป็นรุ่นที่เพิ่งออกมาใหม่ๆเลย ราคารวมเลนส์เกือบห้าหมื่นบาท บอกตามตรงว่ากัดฟันซื้อครับ อดใจมานานแล้วตอนนี้แหล่ะเป็นช่วงที่เหมาะที่สุด ที่กล้าซื้อก็เพราะชอบถ่ายรูปมากพอสมควร เคยใช้กล้องฟีล์มมาก่อนนานแล้ว ถึงเวลาต้องเปลี่ยนให้ทันกับยุคสมัยของดิจิตอลเสียที.......เราจะเดินทางในตอนต่อไปครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น