วันอังคารที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ไปทำไมกับทัวร์..รถเราก็มี ขับรถเที่ยวเอง,พักเอง,กินเอง,แต่..




แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไปเที่ยวกับทัวร์ไม่มีดีเลย เมื่อก่อนผมกับแฟนก็เที่ยวกับทัวร์ทั้งเชียงใหม่,แม่ฮ่องสอน และลงใต้ไปภูเก็ต,เกาะสิมิลัน,ล่องอ่าวพังงาไปมาแล้วครับ จากนั้นก็ลองไปเที่ยวเองบ้างด้วยการนั่งรถทัวร์โดยสาร ขณะนั้นยังไม่มีรถ (กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว) ครั้งแรกไปเที่ยวกระบี่,ถำพระนาง,หาดไร่เล,เกาะปอดะและเกาะรอบๆ,ข้ามไปเกาะพีพี ครั้งหลังไปเกาะสมุยอีก ทำให้เห็นความแตกต่างหลายอย่างระหว่างไปกับทัวร์กับไปเอง แต่อย่างที่สำคัญที่สุดที่นักเดินทางเห็นเหมือนกันก็คือ..มันเหมือนการได้"ผจนถัย" อย่างหนึ่ง จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับประสพการณ์ของแต่ละคน



ตอนนั้นผมเพิ่งเริ่มเที่ยว...เอ่อ ก็...เมื่อสิบสี่,สิบห้าปีมาแล้ว...ประ สพการณ์น้อยมาก ทำให้เจอเรื่องตื่นเต้นหลายเรื่อง พอจะรู้นะว่าถ้าทุกอย่างราบรื่นเป็นปรกติก็คงไม่มีอะไรตื่นเต้นแน่ เรื่องที่ทำให้ตื่นเต้นที่จริงส่วนใหญ่มันก็คือ"ปัญหา"นั่นแหล่ะ ชึ่งจะไม่มีหรือมีน้อยมากถ้าไปเที่ยวกับทัวร์

หลังจากนั้นสักพักใหญ่ เริ่มจะมีสตางค์พอที่ไปดาวน์รถยนต์มาใช้สักคัน...คือแฟนกำลังท้องใหญ่ขึ้นซ้อนรถมอเตอร์ไซด์ไปทำงานคงไม่ไหวแล้ว พอซื้อรถได้ไม่กี่เดือนฟองสบู่ต้มยำกุ้งก็แตกโพ๊ะ แต่โชคดี...เอ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเป็นเพราะวางแผนการใช้เงินมาดีหอสมควร จึงรอดมาได้แบบไม่บอบชำ วางแผนอย่างไรหรอ? เรื่องง่ายๆนะแล้วผมจะมาเล่าให้ฟังวันหลัง เรื่องเจ้ารถคันนี้ก็เหมือนก้น มีเรื่องตื่นเต้นตั้งแต่วันแรกที่ออกจากโชว์รูม

วันนี้ขอพอเท่านี้ก่อน..........แล้วจะมาเล่าต่อ

สวัสดีครับ.